Anglo-Hellenic Cultural Relations, Panos Karagiorgos

From Greek News Agenda

Panos Karagiorgos, “Anglo-Hellenic Cultural Relations” (Cambridge Scholars Publishing, 2015).

"The influence of Greece has had a strong effect on Britain’s cultural heritage and vice versa. This book encompasses fifteen topics relating to the more significant cultural contacts between the two countries. All these fifteen chapters are the result of research in various archives, both in Britain and in Greece, and demonstrate some sporadic periods of the reciprocal cultural, as opposed to political, relations of the two countries.

Starting with Pytheas, who was the first to circumnavigate Britain in the time of Alexander the Great and who gave a detailed report of what he saw there, followed by an account of the life and works of the Greek monk Theodore of Tarsus, later 6th Archbishop of Canterbury, who organized the Church of England, the book includes a chapter on Shakespeare’s classical knowledge and his “small Latine and lesse Greeke”. There is also a chapter on Milton’s interest, when he was Cromwell’s Latin Secretary, in liberating Greece from Ottoman rule, and a study of an ode the young Coleridge wrote in Greek.

The two great philhellenes Shelley and Byron also figure here in connection with Greece and in the light of written documents, particularly in Byron’s case. The book presents also a lesser-known poem on Rigas’ death written by Elizabeth Barrett Browning, and concludes with two articles on Clement Harris, who volunteered and died for Greece in 1897 and on Lawrence Durrell, who loved Greece and lived on three Greek Islands, Corfu, Rhodes and Cyprus.

Given its variety of subject matter and its detailed discussions, this book offers an insightful contribution to a further and better understanding between the people of these two countries".

*****

With renewed thanks -

Four of my Corfu and Zagori poems from the eighteen poems translated into Greek by Prof. Panos Karagiorgos (from Ipeirotika Grammata, Ioannina, October 2004):

 

Νέο Φρούριο, Κέρκυρα

Περιδιαβάζοντας τις οχυρώσεις,

με τον Παντοκράτορα απέναντι,

με τη διπλή κορφή,

θαμπό στην πνιγηρή ζέστη.

Το νησάκι Βίδο, μια έντονη πυκνή πρασινάδα,

το προσδιορίζουν μαύρα κυπαρίσσια,

αναπολώντας όλους τους πολιτικούς κρατούμενους

(εκατόν δώδεκα, που μεταφέρθηκαν να πεθάνουν),

οι θρήνοι τους και οι κραυγές τους από το Λαζαρέττο,

τον τόπο της εκτέλεσης.

Τους βλέπω να ρίχνουν εκείνο το μακρό, τελευταίο βλέμμα

στη γραφική θέα (χωρίς ταινία στα μάτια),

ο τελικός αποχαιρετισμός

πριν αντικρίσουν τον Τοίχο.

Ιούλιος 2003.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ

Η γυναίκα του γέρου έφυγε τις προάλλες,

αν κι αυτός ισχυρίζεται πως ποτέ δεν την έδειρε∙

γελάει ακόμα σαν τρελό μουλάρι,

αν και η φοράδα του άφησε τον στάβλο.

Έχει λερωμένο γιακά

και τα δίχτυα του είναι σχισμένα─

μου είπε εμπιστευτικά

με περήφανη απλή καταφρόνια:

«Μακάρι η παλιόσκυλα

να μην είχε γεννηθεί ποτέ!»

Κέρκυρα, 1968.

ΖΑΓΟΡΙ

Ο Νικόλας Νίνος, ο λαϊκός κλαρινίστας,

έπαιζε τους Ζαγορίσιους χορούς

όπως κανένας πριν ή μετά,

με τον Μανούση, τον Μήτσο και τον Μπεκάρη

στο ταμπούρλο, στο βιολί και στο λαούτο.

Άνθρωποι έρχονταν από πολύ μακριά,

περνούσαν ποτάμια, φαράγγια, γεφύρια, βουνά

με μουλάρια, με γαϊδούρια. Ανέβαιναν στα καλντερίμια.

Τα χωριά με τα πανηγύρια

άνοιγαν τις πόρτες τους κι άνοιγαν τις καρδιές τους.

Τις μέρες πριν από τις ηλεκτρικές λάμπες,

τα μεγάφωνα, τα μικρόφωνα,

πριν γίνει ο δρόμος, έρθει το λεωφορείο, το αυτοκίνητο,

στα χωριά του Άνω Ζαγοριού,

από το Μονοδέντρι, το Δίλοφο,

από τους Ασπραγγέλους, το Τσεπέλοβο,

χόρευαν ως αργά τα ταξίμια,

πολύ νωρίτερα από τότε που τα μαγνητοφώνησαν.

9.9.1997. Με ευχαριστίες στον Αλέξιο Βασδέκη (συνταξιούχο τυροκόμο, ετών 79, από τη Βίτσα και την Αίγυπτο πριν από την εποχή του Νάσσερ).

  

ΞΗΡΟΛΙΘΙΕΣ, ΒΙΤΣΑ

Πριν έρθω είχα το όνειρο

πλακοστρωμένος δρόμος καλντερίμι,

που κατηφόριζε στην πλαγιά του βουνού

σ’ ένα ψηλότοξο γιοφύρι

κι ένα κρυστάλλινο ρυάκι.

Τα χωριατόσπιτα, στους σχισμένους βουνίσιος βράχους

πέτρινες πλάκες για τη στέγη,

η στέρνα στην ψηλότοιχη αυλή,

νερό καθάριο, από λιωμένο χιόνι,

το πολύκαιρο κοντάρι καλοκαμωμένο,

…………

Αψίδες και ένα ζεστό τζάκι. Ξύλινες τάβλες για κρεβάτι

κρυψώνας στην Ήπειρο· τοπίο σαν εκείνο π’ αγαπούσε ο Μπάιρον.

Όνειρο Άγγλου για σπιτικό στην Ελλάδα,

φωνές παιδιών, κουδούνια αγελάδων.

Τετράγωνα και στροφές

Γκρίζα πέτρα και λευκή φλοκάτη.

Αφρόντιστα ντυμένοι, ένα με τις πέτρες,

το μουγκρητό της φωτιάς, σχίζεται κι ανάβει.

Πεθαίνει και ξαναπηδά στη ζωή και πάλι.

Περνάμε την ώρα μας συμπώντας την,

σπάζοντας καρύδια, πυρώνοντας φέτες ψωμί.

Το νερό στο καζάνι βράζει.

Αστραφτερά χαλκωματένια σκεύη αντανακλούν τις φλόγες

Αν και το ανεμόχιονο σφυρίζει πάνω απ’ τα μαδέρια,

ανάμεσα από τρύπες στη σκεπή, στους τοίχους και στο πάτωμα,

τα κάρβουνα που λαμπυρίζουν μας κρατούν ζεστούς

Θα λαμπυρίζουν όλη τη νύχτα στο ευχάριστο μαγκάλι

και θα κοιμούμαστε δίπλα του, αν δεν είχε καπνούς.

Κουλουριαζόμαστε γύρω στο τζάκι και στη ζωσμένη φωτιά

και ψήνουμε πατάτες με τις φλούδες τους.

Πριν όλη η ανθρακιά γίνει στάχτη,

είναι καιρός για αμαρτήματα του εικοστού αιώνα:

Γυρνάμε τον διακόπτη στις ηλεκτρικές κουβέρτες!

Παρακαλούμε να μην αρχίσουν να τρων τα καλώδια τα ποντίκια.

Δεν θα ονειρευτούμε λύκους ή αρκούδες.

Αναπαυόμαστε σαν μοντέρνοι χωρικοί

Μια οικογένεια σε γαλήνη, ευχαριστημένοι.

Μοναδική η ποιότητα της ηρεμίας: μοναστική ησυχία.

Ακούμε τον βασιλικό που αναπνέει και μεγαλώνει,

Ξυπνάμε με τα κουδουνίσματα των αγελάδων, το λάλημα του κόκορα.

Φαράγγι ή  χαράδρα;

Με τα δάση του και την χλωρίδα του,

ο Βίκος μας προσκαλεί να ξαναρθούμε την Άνοιξη,

όταν τ’ αγριολούλουδα ανθίζουν στα δάπεδα των αλωνιών.

Αποφασίζουμε να μάθουμε τα ονόματά τους του χρόνου!

Βίτσα Ζαγορίου, 1983.