Kostas Krystallis: Away From It All - ΣΚΑΡΟΣ ΚΑΙ ΦΛΟΓΕΡΑ - Three Poems in Greek - Ἤθελα νἄμουν τσέλιγκας - Η ΠΕΡΔΙΚΟΜΑΤΑ - Ο ΣΚΑΡΟΣ - Κώστας Κρυστάλλης; 1868–1894

A good time to be reading Krystallis!

Κώστας Κρυστάλλης; 1868–1894

ΣΚΑΡΟΣ ΚΑΙ ΦΛΟΓΕΡΑ 

Ήθελα να ’μουν τσέλιγκας...
νἄχω μὲ τὰ βοσκόπουλα σὲ κάθε σκάρον γλέντι,
νἄχω φλογέρα νὰ λαλῶ, ν᾿ ἀντιλαλοῦν οἱ κάμποι



Ἤθελα νἄμουν τσέλιγκας

Ἤθελα νἄμουν τσέλιγκας, νἄμουν κ᾿ ἕνας σκουτέρης,
νὰ πάω νὰ ζήσω στὸ μαντρί, στὴν ἐρημιά, στὰ δάσα,
νἄχω κοπάδι πρόβατα, νἄχω κοπάδι γίδια,
κ᾿ ἕνα σωρὸ μαντρόσκυλα, νἄχω καὶ βοσκοτόπια,
τὸ καλοκαίρι στὰ βουνά, καὶ τὸν χειμῶ στοὺς κάμπους.
Νἄχω ἀπὸ πάλιουραν βορὸ καὶ στρούγγα ἀπὸ ροδάμι,
νἄχω καὶ σὲ ψηλὴν κορφὴ καλύβα ἀπὸ ρουπάκια,
νἄχω μὲ τὰ βοσκόπουλα σὲ κάθε σκάρον γλέντι,
νἄχω φλογέρα νὰ λαλῶ, ν᾿ ἀντιλαλοῦν οἱ κάμποι,
νἄχω καὶ κόρη ὄμορφη, στεφανωτήν μου νἄχω,
νὰ μοῦ βοηθάει στὸ σάλαγο, νὰ μοῦ βοηθάει στὰ γρέκια,
κι ὄντας θὰ τὰ σταλίζουμε τὰ δειλινὰ στοὺς ἴσκιους,
στῆς ρεματιᾶς τὴ χλωρασιὰ μαζί της νὰ πλαγιάζω,
νὰ μὲ κοιμίζει μὲ φιλιὰ στοὺς δροσερούς της κόρφους.

   Η ΠΕΡΔΙΚΟΜΑΤΑ

   Πού πας περδικομάτα μου, κατά 'ςτό μεσημέρι,
   Που σε λερώνει ο κορνιαχτός και σε μαυρίζει ο ήλιος;
   'Στά φουντωτά τα δένδρα μου να ξαποστάσης έλα,
   Να πιής οχ' τη βρυσούλα μου, να πάρης λίγη ανάσα,
   Να ξαπλωθής 'ς τους ίσκιους μου όσο να πέσ' η κάψα
   Κι' όσο να πάρη το δροσιό, κ' ύστερ' αν θέλης φεύγεις.
   Κι' αν θέλης πάλι κάθεσαι και μου βοηθάς 'ς το θέρο
   Όσο να ισκιώσουν τα ριζά και να μας πιάκ' η νύχτα,
   Να πάμε 'ς την καλύβα μου να κοιμηθούμε αντάμα.

    — Εγώ είμαι κόρη του βουνού και τσέλιγγα κοπέλλα,
   Τον κάμπο εγώ δεν τον φτουρώ και χλιό νερό δεν πίνω,
   Δεν εχεράκωσα ποτέ δρεπάνι εγώ για θέρο,
   Δε ζάρω από χερόλαβα, να πήγω γάλα ζάρω,
   Ζάρω ν' αρμέω τα πρόβατα, να σαλαγάω τα γίδια.
   Βρωμοκαμπίτης δε θα ιδή το αμόλευτο κορμί μου,
   'Στά κορφοβούνια θ' ανεβώ, που δε ζαρίζει ο ήλιος,
   Πώχει τη στρούγγα ο τάτας μου, που ν' η πολλές η στάνες,
   Που 'νε τα κέδρα ταψηλά και τα νερά από χιόνια,
   Που βγαίνει η πετροπέρδικα και κηλαϊδεί το τάχυ,
   Το γιόμα ο πετροκότσυφας, τ' απόβραδο η τρυγόνα.

   Κι αν με λερώση ο κορνιαχτός κι' αν με μαυρίση ο ήλιος,
   Απάνου εκεί θα να νιφτώ 'ς το κρύο νερό της βρύσης,
   'Στά γρέκια 'ς τα προσκάμνια μου θα γείρω ν' ανασάνω,
   Θα να βοηθήσω 'ς τ' άρμεγμα του γέρου μου πατέρα,
   Και σαν νυχτώσουν τα βουνά και πάη αυτός 'ς το σκάρο,
   Τ' αδράχτι, η δρούγα κι' ο αργαλειός μ' ακαρτερούν   εμένα.

    Ο ΣΚΑΡΟΣ

   Τι νάνε η λαμπερή φωτιά μέσ' 'ς το βουνό το πέρα
   Πού πότε πότε ανάβεται και πότε πότε σβυέται;

    — Αυτήν την ώρα οι πιστικοί τα πρόβατα σκαρίζουν.
   Βόσκουν αυτά με την δροσιά και με το κρύο της νύχτας
   Σε γούπατον, σε λαγκαδιά και 'ς όχτους απλωμένα.
   Γλυκός γλυκός αντίλαλος χύνεται απ' τα κουδούνια,
   Κάποτε ο νυχτοκόρακας, κάποτε αγρίμι σκούζει,
   Κάποτε σκύλου βάβυσμα βαθιά βαθιά γροικιέται
   Μέσ' 'ς τη μαυρίλα την πυκνή. Κι' από τες στάνες γύρα
   Οι πιστικοί συνάζονται, κόβουν κλαριά από κέδρους,
   Σταίνουν τετράψηλην φωτιά, στρώνονται αράδα αράδα,
   Και μέσ' 'ςτήν πύρα της φωτιάς, 'ςτή μυρουδιά του  κέδρου,
   Καθένας λέει τα λόγια του. Κι' άλλος για αγάπες λέγει,
   Και μολογάει πως αγαπάει από καιρόν μια κόρην
   Οπού του κάνει το βαρύ, κι' αυτός απ' τον καϋμό του
   Να την μιλήση δεν τρομά, να την τηράη λυγώνει.

   Άλλος μιλάει για το φιλί και λέει πόσο γλυκό είνε,
   Και μολογάει πώς τ' άρπαξε το πρώτο από μια χήρα
   Πώσκυψε για να πιη νερό μέσ' 'ς της Ωρηάς τη Βρύση
   Και τώρα την καλόμαθε και με καλό το παίρνει.
   Άλλος για κούρσες μολογάει, για κλέφτες, για πρωτάτα,
   Γι' αρματωσιές, για σκοτωμούς, και κάπου κάπου απλώνει
   Κι' αναγυρίζει τη φωτιά και παίρνει ένα τραγούδι.
   Τραγούδι του παλιού καιρού, του Πάλλα το τραγούδι
   Άλλος για το κυνήγι λέει 'ς της νύχτας το καρτέρι,
   Σίντα ξεβγαίνει το καπρί, τ' αρκούδι, το πλατόνι.

   Άλλος πιξάρι πελεκάει και ζωγραφίζει αγκλίτσαν,
   Άλλος γαλαροκούδουνα περνάει 'ς τα κόθρα μέσα.
   Άλλος αδράχτι σφοντυλάει και κλώθει τ' αρνοπόκι,
   Άλλος καυκόπουλο κεντάει, άλλος καρδάραν δένει,
   Άλλος για τράστον για αραγό μαδάει προβιάν καινούργια
   Άλλος ξανοίγει τη φωτιά, τραβάει ολίγα θράκια
   Και ψένει από ημερόδεντρο βαλάνια και μοιράζει.
   Άλλος θυμάται τους χορούς, άλλος αγάλια αγάλια
   Με την βραχνή τζαμάρα του το «λάγιο αρνί» μαθαίνει,
   Άλλος τον ώμορφο βοσκό και την βασιλοπούλα
   Θυμάται του παραμυθιού που τούλεγε η βαβά του
   Κι' αρχίζει και το μολογάει και οι γύρα τον ακούνε.

   Κι' ένας, απ' όλους πλιο τρανός και απ' όλους λογισμένος,
   Που γέρνει απάνου 'ςτο ραβδί, στερνός απ' όλους λέγει
   Για την τσοπάνικη ζωή, κι' όλο τους ορμηνεύει
   Για τη βοσκή, για τ' άρμεγμα, για της ερμιάς τ' αγρίμι,
   Για το μαντρί, για σάλογον, για στάλισμα, για σκάρον.
   Για γέννον και για βύζαμα και για τον έρμον κούρο.



More poems

More here

A further selection



About Krystallis


The Shepherd's Air

Skaros(listen: Takimi, Vitsa)

Skaros (Kitsos Harisiadis)

Skaros (Moukliomos, Parakalamos)

Skaros me floghera - Σκάρος με φλογέρα - Θοδωρής Γεωργόπουλος

Skaros me floghera - ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΕΡΑΣ