Leaving the Aegean - ΞΕΚΙΝΑ ΜΙΑ ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ - Σωτηρία Μπέλλου - Του Αιγαίου - Οδυσσέας Ελύτης- Έφερα τη ζωή μου ως εδώ

For my last day by the Aegean Sea (it took twelve hours from Chora, Andros to Central Zagori, Epirus, with one breakdown and an urgent car repair in Corinth):

ΒΑΡΚΑ ΜΟΥ ΜΠΟΓΙΑΤΙΣΜΕΝΗ (1952), ΑΝΝΑ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

ΜΕΣ ΣΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΤΑ ΝΗΣΙΑ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

Θαλασσάκι μου, Αιμιλία Χατζηδάκη

ΑΝΝΑ & ΑΙΜΙΛΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ - ΘΑΛΑΣΣΑΚΙ

Sotiria Bellou sings

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ -  ΞΕΚΙΝΑ ΜΙΑ ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ

Bellou and Tsitsanis 

Μην κλαις 

Συννεφιασμένη Κυριακή - Σωτηρία Μπέλλου

ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ

ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ

Άντε, σαν πεθάνω τι θα πούνε;
Πέθανε κάποιο παιδί
Πέθανε κι ένας λεβέντης
που γλεντούσε τη ζωή άμαν!άμαν!

Άντε, σαν πεθάνω στο καράβι,
ρίξτε με μες στο γιαλό
Να με φάνε τα μαύρα τα ψάρια
και το αρμυρό νερό άμαν! άμαν!

Another version


"ο Ποιητής του Αιγαίου" - Του Αιγαίου - Οδυσσέας Ελύτης

O Erotas, Alkisti Protopsalti - Ο έρωτας - Αλκηστις Πρωτοψάλτη - Οδυσσέας Ελύτης

Ο ερωτας
Το καραβι του
Κι η αμεριμνησια των μελτεμιων του
Κι ο φλοκος της ελπιδας του
Στον πιο ελαφρο κυματισμο του ενα νησι λικνιζει
Τον ερχομο.

Elytis, 1940 - ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

...even the wearist river
winds somewhere safe to sea!


Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Στο σημάδι ετούτο που παλεύει
Πάντα κοντά στη θάλασσα
Νιάτα στα βράχια επάνω, στήθος
Με στήθος προς τον άνεμο
Που να πηγαίνει ένας άνθρωπος
Που δεν είναι άλλο από άνθρωπος

Λογαριάζοντας με τις δροσιές τις πράσινες
Στιγμές του, με νερά τα οράματα
Της ακοής του, με φτερά τις τύψεις του
Α, Ζωή

Παιδιού που γίνεται άντρας
Πάντα κοντά στη θάλασσα όταν ο ήλιος
Τον μαθαίνει ν' ανασαίνει κατά κει που σβήνεται
Η σκιά ενός γλάρου.

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Άσπρο μέτρημα μελανό άθροισμα
Λίγα δέντρα και λίγα
Βρεμένα χαλίκια

Δάχτυλα ελαφρά για να χαϊδέψουν ένα μέτωπο
Ποιο μέτωπο

Κλάψαν όλη τη νύχτα οι προσδοκίες και δεν είναι πια
Κανείς δεν είναι
Ν' ακουστεί ένα βήμα ελεύθερο
Ν' ανατείλει μια φωνή ξεκούραστη
Στο μουράγιο οι πρύμνες να παφλάσουν γράφοντας
Όνομα πιο γλαυκό μες στον ορίζοντά τους
Λίγα χρόνια λίγα κύματα
Κωπηλασία ευαίσθητη
Στους όρμους γύρω απ' την αγάπη.

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Χαρακιά πικρή στην άμμο που θα σβήσει
- Όποιος είδε δυο μάτια ν' αγγίζουν τη σιωπή του
Κι έσμιξε τη λιακάδα τους κλείνοντας χίλιους κόσμους
Ας θυμίσει το αίμα του στους άλλους ήλιους
Πιο κοντά στο φως

Υπάρχει ένα χαμόγελο που πληρώνει τη φλόγα -
Μα εδώ στο ανήξερο τοπίο που χάνεται
Σε μια θάλασσα ανοιχτή κι ανέλεη
Μαδά η επιτυχία

Στρόβιλοι φτερών
Και στιγμών που δέθηκαν στο χώμα
Χώμα σκληρό κάτω από τ' ανυπόμονα
Πέλματα, χώμα καμωμένο για ίλιγγο
Ηφαίστειο νεκρό.

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Πέτρα ταμένη στο υγρό στοιχείο
Πιο πέρα απ' τα νησιά
Πιο χαμηλά απ' το κύμα
Γειτονιά στις άγκυρες
- Όταν περνάν καρίνες σκίζοντας με πάθος
Ένα καινούριο εμπόδιο και το νικάνε
Και μ' όλα τα δελφίνια της αυγάζ' η ελπίδα
Κέρδος του ήλιου σε μι' ανθρώπινη καρδιά -
Τα δίχτυα της αμφιβολίας τραβάνε
Μια μορφή από αλάτι
Λαξεμένη με κόπο
Αδιάφορη άσπρη

Που γυρνάει προς το πέλαγος τα κενά των ματιών της
Στηρίζοντας το άπειρο.

On the meltemia winds: 

meltemia (Greek μελτέμια; pl. of μελτέμι meltemi), or meltem (Turkish) - their Turkish and the Modern Greek names are probably a loan from Italian mal tempo 'bad weather' (Wikipedia)

Map illustration from Wikipedia