Corfu's Old Clay Kilns, and Potteries; Ta Kaminia; Roof Tiles and Furnaces; Τα Καμίνια

I must get this book on "Ta Kaminia" of Corfu, a lost part of Corfu's industrial heritage.

I've been thinking how much I miss the natural, somewhat Byzantine-style old earthy-grey (or fawn-ochre) clay roof-tiles (keramidia) on the traditional houses and buildings of Corfu and Paxos, so much more attractive than modern red tiles.

Δύο Κερκυραίοι καθηγητές γραφούν για τη Βιομηχανική Ιστορία της Κέρκυρας και τα Καμίνια - corfuland.gr

"Οι καμινιέρηδες έκαναν σκληρή ζωή. Δούλευαν από την ώρα που χάραζε ο ήλιος μέχρι την ώρα που βασίλευε. Δούλευαν τους έξι θερμότερους μήνες του χρόνου κάτω από τον καυτό ήλιο προστατευόμενοι από μία τρίτσα (ψάθινο καπέλο). Ένα μικρό διάλλειμα τους ξεκουράζει και τους δροσίζει. Και ξανά πάλι. Το καμίνι αδηφάγο, ζητάει να γεμίσει, να ανάψει και να ψήσει στα σπλάχνα του τα τούβλα και τα κεραμίδια. Σκληρή λοιπόν η δουλειά του καμινιέρη". Excerpt from the book, listed on corfustore.gr - τα καμίνια της Κέρκυρας. Είναι γνωστό ότι η Κέρκυρα είχε σημαντική βιομηχανική και βιοτεχνική υποδομή. Στο νησί παράγονταν πολλά προϊόντα και σε μεγάλες ποσότητες ικανές για εξαγωγές. Κύρια βιομηχανική περιοχή του νησιού ήταν το Μαντούκι, όπου εκεί βρισκόταν ο μεγαλύτερος αριθμός των βιομηχανιών και βιοτεχνιών του νησιού. Ανάμεσα στη βιομηχανία Γερ. Ασπιώτη, την ελαιουργία της Παλλάδας Αθήνας μέχρι τα Σφαγεία και το καμίνι του Μουρμούρη, βρισκόταν πάνω από 20 μικρές ή μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που παρήγαγαν μεγάλη γκάμα προϊόντων

The Mourmouris factory in Kefalomandouki closed in the 1960s. The cliffs behind the factory were an excellent source of clay. See Slide 50 (and slide pages 48-51) in this Greek article  - Ιστορική Αναδρομή στα Εργοστάσια της Κέρκυρας

My photos below (JP)

Update, March 2017

Τα Κερκυραϊκά Καμίνια

Ομιλία στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών

Ομιλία με θέμα: «Τα Κερκυραϊκά Καμίνια» θα πραγματοποιήσει την Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017 και ώρα 20.00στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσείου Σολωμού ο Θεοφάνης Κυπριώτης, πρώην εκπαιδευτικός της Τεχνικής Εκπαίδευσης (Τ.Ε.), με προβολή σπάνιου φωτογραφικού υλικού από τον Χαράλαμπο Μωραΐτη, εκπαιδευτικό Τ.Ε.

Σημειώνεται ότι καμίνια, που παρήγαγαν συμπαγή ή διάτρητα τούβλα, καθώς και κεραμίδια, λειτουργούσαν μέχρι το πρόσφατο παρελθόν σε περιοχές του νησιού όπου υπήρχαν κοιτάσματα άργιλου. Επίσης λειτουργούσαν και ασβεστοκάμινα, καθώς και καμίνια για πήλινα είδη οικιακής ή τουριστικής χρήσης.

Ο Θεοφάνης Κυπριώτης και ο Χαράλαμπος Μωραΐτης, οι δύο εκπαιδευτικοί που ασχολούνται με την έρευνα της πάλαι ποτέ κραταιάς κερκυραϊκής βιομηχανίας και βιοτεχνίας είναι και οι συγγραφείς του βιβλίου «Η βιομηχανική Ιστορία της Κέρκυρας», του οποίου ο α΄ τόμος κυκλοφόρησε τις προάλλες και περιλαμβάνει τα καμίνια.

«Οι καμινιέρηδες έκαναν σκληρή ζωή. Δούλευαν από την ώρα που χάραζε ο ήλιος μέχρι την ώρα που βασίλευε. Δούλευαν τους έξι θερμότερους μήνες του χρόνου κάτω από τον καυτό ήλιο προστατευόμενοι από μία τρίτσα (ψάθινο καπέλο). Ένα μικρό διάλλειμα τους ξεκουράζει και τους δροσίζει. Και ξανά πάλι. Το καμίνι αδηφάγο, ζητάει να γεμίσει, να ανάψει και να ψήσει στα σπλάχνα του τα τούβλα και τα κεραμίδια. Σκληρή λοιπόν η δουλειά του καμινιέρη».

Σύντομα θα κυκλοφορήσει και ο β΄ τόμος της σειράς, με θέμα το καπνεργοστάσιο. Οι εργασίες αυτές είναι προϊόν έρευνας, που για αρκετά χρόνια γίνεται από τους δύο εκπαιδευτικούς. Αρχικά, οι εργασίες αυτές πρωτοπαρουσιάστηκαν ως πονήματα στα πλαίσια της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, από το 2003 και μετά. Στόχος ήταν η γνώση της βιομηχανικής ιστορίας της Κέρκυρας, από τους μαθητές, με ιδιαίτερη βαρύτητα στην κοινωνική συμβολή της και δευτερευόντως στην αμιγώς τεχνολογική.